Tegenstrijdige gevoelens

Ik kreeg een email van een vriendin waarin ze vertelde dat ze ernaar verlangt om meer tijd alleen in de natuur door te brengen. En tegelijkertijd voelt ze hier weerstand tegen.

Met mij is vanochtend hetzelfde aan de hand. Ik ga steeds voor de computer zitten om deze blog te schrijven. Maar vervolgens word ik afgeleid. Een deel van me wil geconcentreerd schrijven. Een deel van me wil juist naar buiten, genieten van het mooi weer. De spanning hiertussen voelt niet prettig. En toch is de spanning belangrijk, het maakt me ervan bewust dat er twee kanten van mezelf aan het werk zijn.

Hier gaat de benadering Voice Dialogue over. Deze gaat ervan uit dat wij uit verschillende ‘ikken’ (subpersonen) bestaan. Sommige zijn dominant en anderen zijn juist heel diep weggestopt. Meestal nemen onze dominante subpersonen beslissingen. De Drammer, die vindt dat ik heel goed mijn best moet doen, De Pleaser, die mensen het naar hun zin wil maken, of De Helper, die altijd voor anderen klaarstaat.

Maar voor ieder van deze ‘ikken’, bestaat een tegenovergestelde ‘ik’. Tegenover De Drammer die vindt dat ik nu mijn blog moet afmaken, staat ook een Vrolijke Flierefluiter, die vindt dat ik lekker mag gaan buitenspelen. Deze subpersoon wordt vaak onderdrukt bij mij omdat ik altijd heel veel wil doen. Maar, als ik mezelf toesta om deze onderdrukte ‘ik’ aan het woord te laten, voorkomt hij dat ik niet ga doordraven.

De kunst is om bewust te blijven van het feit dat je niet die ene dominante ‘ik’ bent en ook niet de andere onderdrukte ‘ik’, maar tussenin staat. Door bewust te blijven van de spanning tussen ze allebei, komt naar boven wat je echt wilt gaan doen. En zo komt, door te spelen met mijn tegenstrijdige ‘ikken’, mijn blog toch vandaag af. En nu naar buiten!

Welke dominante ‘ikken’ kun je bij jezelf herkennen? En zie je hun tegenovergestelde ‘ikken’?

Beelden voor bij deze blog