Onvoorwaardelijk

Een kennis grapte onlangs dat ze hard probeert onvoorwaardelijk te zijn… maar dan verwacht ze wél wat van de ander terug! Het was een wrange grap en een mooi illustratie van hoe eenvoudig het lijkt om onvoorwaardelijk te zijn maar hoe waanzinnig moeilijk het in werkelijkheid is.

Als ik een vriend een lift aanbied en ik hoef er niets voor te hebben, heb ik het onvoorwaardelijk aangeboden. Dat houdt in dat ik het ook helemaal niet erg vind dat ik niet eens een ‘dankjewel’ te horen krijg. Toch? Dat we verwachten een blijk van dankbaarheid te ontvangen lijkt vanzelfsprekend. Maar het venijn zit in het woord verwachten. Een bedankje is een mooi (en beleefd) gebaar. Een bedankje verwachten is alles behalve onvoorwaardelijk.

Het wordt helemaal ingewikkeld als wij het hebben over onvoorwaardelijk liefhebben. Iemand liefhebben zonder liefde terug te krijgen? Zonder verwachtingen? Erover schrijven is zeker makkelijker dan de daadwerkelijke beleving. Het gaat zo vaak gepaard met pijn en teleurstelling!

Liefde is zo simpel. Het is leven vanuit overvloed, het kan niet op raken. Net als zonneschijn of de mythe van de portemonnee met ongelimiteerde goudstukken. En toch zijn we bang om op deze manier lief te hebben.

Waarom is dit zo moeilijk? Waarom worden we ongelukkig als we onze liefde aan iemand geven en er niets voor terugkrijgen? Voor een deel heeft dit te maken met oude angsten die in ons wakker worden. Zeker als we in onze jonge jaren te maken hebben gehad met verlies of verraad. Liefde maakt ons kwetsbaar.

Maar juist de overgave aan de liefde stelt ons in staat om zoveel over onszelf te leren. Het mooiste in onszelf - en het lelijkste in onszelf - zien we in de ander gereflecteerd. We leren onze grootste angsten en onze grootste vreugden kennen. We leren vertrouwen en we leren dat we vooral op onszelf moeten kunnen vertrouwen. Daarom is het altijd de moeite waard om het avontuur van de liefde aan te gaan. Ook als het niet goed afloopt.

Maar dat is wat anders dan je afhankelijk stellen van de liefde van anderen. Niemand anders is verantwoordelijk voor jouw geluk dan jijzelf. Het is zo verleidelijk en oh zo verraderlijk om je geluk afhankelijk te stellen van wat een ander voor jou betekent, wat jij voor de ander betekent, hoe een ander voor jou zorgt, hoe jij voor een ander zorgt enzovoort.

Leer eerst om vooral jezelf lief te hebben. Dan is het veel makkelijker om anderen onvoorwaardelijk lief te hebben, vanuit overvloed.

Er is, overigens, altijd een grens. Ik heb hier eerder over geschreven in mijn blog Weg lopen. Als een verbintenis niet (meer) goed voor je is, als het je meer kost dan dat je kan en wil dragen, dan is het de hoogste tijd om voor jezelf te gaan zorgen. Ook dat hoort bij jezelf liefhebben.

Onvoorwaardelijk liefhebben betekend van iemand houden en toch verantwoordelijk blijven voor je eigen geluk.

Herken je dit?

p.s. Ik neem een korte pauze van 2-3 weken en kom daarna vol inspiratie terug!