(On)Zichtbaar

Het is nu vier weken geleden dat Lizzy de Wilde mij begon te coachen met het schrijven van deze blog. Vier weken waarin ik veel heb geleerd. Vooral over mijn eigen weerstand tegen het promoten van mijn blog. Elke dag opnieuw, het liefst meerdere keren per dag, met een Tweet, een Facebook bericht en een LinkedIn bericht verkondigen: Lees mijn blog, het is echt de moeite waard! Ik vind mijn blog ook echt de moeite waard! Ik word blij van de stukjes die ik schrijf, ik krijg enthousiaste feedback van mijn lezers en het aantal lezers groeit. Waarom dan mijn terughoudendheid?

De vraag stellen is hem ook beantwoorden. Zichtbaar worden, op de voorgrond treden, roept weerstand bij me op. Onzichtbaar blijven was een strategie uit mijn jeugd die ervoor zorgde dat ik me veilig voelde. Destijds hielp het me om niet overspoeld te worden door allerlei prikkels (zie mijn blogpost over Gevoelig). Ondertussen heb ik geleerd daarmee om te gaan en heb ik het niet meer nodig. Ik kan het loslaten.

Sinds kort heb ik zangles. Ik leer om uit volle borst en met veel gevoel te zingen. Dat voelt zo goed! En tegelijkertijd komt diezelfde terughoudendheid om de hoek kijken. Mag ik echt zo hard zingen? Ben ik wel goed genoeg om dat zomaar te mogen doen? Anouk wel... maar zij is zangeres!



Ik weet dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Ik vermoed dat velen van jullie dit herkennen! Mijn manier om hiermee om te gaan is om een ’goede vader’ te zijn voor het aarzelende kind in mij. Ik mág aarzelen, ik mág mijn grote teen in het water steken om te voelen of het echt te koud is. En als het te koud voor mij is, hoef ik niet verder te gaan. Maar als het enigszins kan, moet ik de sprong in het koude water wagen. Mijn ‘innerlijke vader’ geeft mij dan dat zachte duwtje in mijn rug dat ik nodig heb. Ik weet dat hij dat met liefde en respect doet. Ik ben goed genoeg. Ik mag erop vertrouwen dat het goed komt.

Hoe ga jij om met je eigen terughoudendheid? In welke situaties kom jij dit tegen? Deel het met ons in de ruimte hieronder!

Link naar mijn Pinterest bord over (On)Zichtbaarheid. Wil je beelden toevoegen? Stuur mij je emailadres en ik zal je toegang tot de bord geven.

(In)Visible

Four weeks ago, Lizzy de Wilde started coaching me on writing this blog. It has been an interesting path. I have learned a lot, especially about my own resistance to exposure. I found myself enjoying the writing, but reluctant to promote the blog. To post a Tweet, a message to Facebook, and a message to LinkedIn daily: Read my blog, it is really interesting! My blog is very interesting! I enjoy reading my own posts. I get enthusiastic feedback from readers and my audience is growing. So where does this reluctance come from?

To ask the question is to answer it. I have an awkward relationship with visibility, with putting myself on stage. One of my survival strategies as a highly sensitive child, was to remain as invisible as possible. It helped me to keep from feeling overwhelmed. I no longer need this strategy, I can shed it now.

I have started taking voice lessons. One of the things I learn is to sing with volume and expression. This is so much fun! At the same time, I find myself fighting the same reticence. May I really sing that loud? Am I good enough to make myself heard?

I know that I am not alone in this. I suspect a lot of you are nodding your heads in recognition. My way of dealing with this is to be a ‘good father’ to my hesitant inner-child. Yes, I may hesitate. I may stick my big toe in the water to see if it is really too cold for me. If it is, I may back down. However, if it is doable, my ‘inner father’ will give me that gentle shove that I need. I know that he will do this with love and respect. I am good enough to get out there on that stage and make myself heard.

When do you run into your own reticence? How do you deal with it? Please share your experiences with us in the space below for comments!



Link to my Pinterest moodboard on (in)visibility. If you have images you would like to add, please send me your email address and I will put you on the board's list.

Come to your senses

Last week a client told me that he feels very discouraged about the circumstances surrounding his life at the moment. This robs him of his energy and makes him feel trapped. There isn’t much we can do about the circumstances – sometimes you can’t change the facts. So we looked for a way to give him back his energy and sense of freedom. How to help him let go of the worries?

I suggested he try a very simple practice at home, based on mindfulness by Jon Kabat-Zinn, to bring the awareness back to the here-and-now.

It’s quite simple and doesn’t take much time. Try it yourself!

Exercise:
We experience the world through at least five senses: hearing, smell, taste, touch, and sight.
- Choose 1 sense
- Several times a day, stop for a moment and be aware of what you are experiencing through that sense.

You can use the following questions to support this awareness:
Hearing: How many sounds can you hear? What do you hear from close by? What do you hear from far away? Do sounds have a color? A shape?
Smell: What do you smell? Which smells do you like? Which ones do you dislike? Do you have certain associations with certain smells? How does it feel to smell things?
Taste: Where on your tongue do you experience sweet, sour, bitter, spicy, and salty? Which of these five tastes do you like? Which do you dislike? What do you taste when there is nothing in your mouth?
Touch: Touch as many things as you can. Is it warm or cold? Hard or soft? Rough or smooth? Does it feel different if you touch it with another part of your body, for instance your cheek or foot? If you close your eyes, do you experience a color?
Sight: Try to look at things without knowing what they are, without their context. Make a circle with your hands and look through the circle. What shapes, colors, and lines do you see?

- If you want, you can take brief notes of your findings.
- Do this for 2-3 days.
- Then continue with another sense.
- Repeat the exercise until you have done all five senses.

I saw the client again yesterday. He told me that he was much calmer and slept better. He also found the exercise enjoyable.

How about you? What are the benefits for you, does it help you to let go of the worries? I would love to hear about your experiences!