Levensdoel

Onlangs had Ik een geweldig, spontaan gesprek met een vrouw die ik verder niet ken. Ze vertelde dat ze een fijn leven heeft maar dat ze het gevoel heeft geen wezenlijke bijdrage te leveren aan de wereld of aan andere mensen. Ze mist een levensdoel. Dit intrigeert me. Mijn eerste gedachte was: natuurlijk levert ze een bijdrage! Alleen al door wie ze is, maakt ze iemand blij. Ik heb in ieder geval een fijne middag beleefd vanwege ons gesprek!

Maar ik realiseer me ook dat velen van ons op zoek zijn naar een levensdoel. We bereiken de doelen die we onszelf hebben gesteld toen we jong waren: een gezin, een woning, een carrière, erkenning, enz. Vervolgens beginnen we naar het groter beeld te kijken. Ben ik trouw aan mezelf gebleven? Heb ik iets van intrinsieke waarde voor de wereld gedaan? Heeft mijn leven ergens een verschil gemaakt?

De volgende vraag is: Wat zou ik dan kunnen doen? Wat is mijn specifieke bijdrage aan de wereld, mijn levensdoel? Om deze vraag te beantwoorden, moet je vaak alle verwachtingen van anderen loslaten en ook de verwachtingen waar je zelf mee werd grootgebracht.

Dit prachtige schema kreeg ik via mijn vriendin, Danielle van Kampen. Het geeft een mooie overzicht van het onderwerp. We beperken ons vaak tot dat waar we goed in zijn en geld mee kunnen verdienen. Omdat we niet hebben gekeken naar waar we van houden, ontbreekt ons werk aan passie. En als we niet kijken naar wat de wereld nodig heeft, hebben we weliswaar een beroep, maar geen roeping. Er komt een punt in het leven waarin we ons vermoeid en uitgeblust voelen… of misschien op een doodlopende weg… of misschien gewoon in de war.

Het goede van dit, minder prettig, gevoel is dat het het begin van een nieuwe reis markeert. En die reis vraagt van je dat je goed kijkt naar wat je zelf belangrijk vindt in het leven, niet alleen wat anderen belangrijk vinden.

Door alle vier elementen bij elkaar te leggen kom je bij die mix van passie, missie, beroep en roeping dat wij Levensdoel noemen.

Heb jij een steuntje in de rug nodig voor een nieuwe reis naar jouw levensdoel? Overweeg mee te doen aan Een Nieuwe Reis van 10-12 oktober.

Fear

When I tell people about my solo time in the Arizona wilderness last March, they ask, “Weren’t you afraid?”

Yes. During the days that preceded my going out, I was afraid. The first night out, I was also afraid. And I sat with myself that night, observing the fear, asking myself what, exactly, I was afraid of.

For some reason I was not afraid of rattlesnakes, scorpions, or gila monsters, the only really dangerous things I might run into. We had learned to deal with them, learned to read their body language, learned how to take precautions. I was prepared for them.

The answer was quite simple. I was afraid of all the things I imagined could go wrong. Maybe a skunk would wander in and spray all over me. Maybe some crazed man would cross the river, find and assault me.

My imagination had run away with me and the things that I feared were highly improbable. Realizing this calmed me and, for the rest of my 3 day solo, I no longer felt afraid.

There is absolutely nothing wrong with fear. It is a very important emotion, it has saved people’s lives over and over again. However, it can also take over and rule our lives. Fear that we will lose our income, lose our source of security. Fear that we will lose love, that we will lose those we love. Fear that our emotions will send us into a bottomless pit.

And we let the fear cramp us up, make us rigid, and keep us from living wholeheartedly.

When we step out of our cramp and examine these fears for what they are, we find out that they are all in our imagination. There isn’t anything to be afraid of. When we let go of our fears, we find ourselves capable of love, joy, and truth. Capable of movement and growth.

Have you learned to let go of fear and find movement in your life?

Angst

Als ik mensen vertel over mijn dagen alleen in de Arizona wildernis afgelopen maart, vragen ze, “Maar was je niet bang?”

Ja. Gedurende de dagen voorafgaande aan mijn solo en de eerste nacht van mijn solo voelde ik angst. En de eerste nacht ging ik ervoor zitten, om mijn angst te observeren en mezelf af te vragen waar precies ik bang voor was.

Kennelijk was ik niet bang voor ratelslangen, schorpioenen of gila monsters. Dat waren de enige echt gevaarlijke wezens die ik tegen zou kunnen komen. We hadden geleerd daarmee om te gaan, hun lichaamstaal te lezen, voorzorgsmaatregelen te nemen. Ik was hierop voorbereid.

Het antwoord was simpel: ik was bang voor de dingen die ik fantaseerde. Misschien zou een stinkdier binnenvallen en mij helemaal besproeien. Misschien zou een gekke man de rivier oversteken en mij aanvallen.

Mijn fantasie was met mij op de loop gegaan en ik was bang voor zaken die hoogst onwaarschijnlijk waren. Toen ik me dat realiseerde, kalmeerde ik. Gedurende de rest van mijn solo tijd voelde ik geen angst meer.

Er is niets verkeerd aan angst. Het is een hele belangrijke emotie, het heeft mensenlevens tal van keren gered. Maar soms neemt het je leven in beslag. Angst dat je je bron van inkomsten of veiligheid zal verliezen. Angst dat je liefde zal verliezen of iemand die je dierbaar is. Angst dat je emoties je in een neerwaartse spiraal gaan sturen.

We laten de angst ons verkrampen, ons rigide maken. We verliezen de souplesse om met heel ons hart te leven.

Als wij uit de verkramping stappen en de angsten onderzoeken, blijkt dat we ze gefantaseerd hebben. Er is niets om bang van te zijn. Als wij onze angsten kunnen loslaten, ontdekken we liefde, vreugde en waarheid. We hervinden het vermogen te bewegen en te groeien.

Heb jij je angsten kunnen loslaten zo dat je beweging in je leven kunt vinden?