Verbinding

Jullie verwachten misschien deze uitspraak niet van mij, maar ik reageer allergisch op de meeste mensen die zichzelf afficheren als spiritueel. Als iemand tegen mij zegt “Ik heb een methode van een Siberische sjamaan geleerd om jezelf te beschermen. Zal ik het je laten zien?” weet ik niet hoe snel ik weg kan komen.

Niet iedereen, er zijn mensen waarvan ik voel dat ze authentiek en diep verbonden zijn met iets groters dan zichzelf. Maar dat zijn meestal niet de mensen die hun speciale relatie met Spirit van de daken schreeuwen. Ikzelf zou graag deze verbinding willen voelen. Ik zou graag absoluut willen weten dat ik niet een afgescheiden, eenzame ziel bent die mijn weg vindt in dit leven. Maar mijn overtuiging is dat ik dit niet kan beweren zolang niet al mijn zintuigen en innerlijke intelligentie het ondersteunen.

Het grappige is, dat ik me wél vaak verbonden voel met iets groters. Ik voel het als ik dans of mediteer. Ik kan volledig aanwezig zijn in het moment, alle leed en anticipatie loslaten, en vreugde voelen in het waarnemen van alles om me heen. In mijn tuin, groet ik dagelijks al mijn bomen en voel hoe hun afzonderlijke energieën zich met de mijne vermengen. Ik doe visualisaties en trance reizen, zowel voor mezelf als met mijn cliënten. Maar mijn geest zegt dat dit instrumenteel is. Er is iets groters, iets vanzelfsprekend.

Misschien is het concept gewoon té groot om het te bevatten. Ik kan plat liggen op de grond en voelen hoe de grassprietjes mijn gezicht kietelen. Ik kan dan verwonderd de insecten waarnemen en de aarde ruiken. Het concept van Moeder Aarde is ook iets dat ik kan bevatten. Maar het is een afstandelijke, onpersoonlijke Moeder, niet iemand die mij vasthoudt. Hetzelfde geldt voor het concept van Spirit. Als ik naar de sterrenhemel kijk, word ik vervuld met ontzag en een besef van mysterie. Maar het is een onpersoonlijke ruimte, niet iets waar ik me mee kan verbinden. En het verlangen om me ermee te verbinden, een verbinding dat veel dieper gaat dan, bijvoorbeeld, een liefdesrelatie, is altijd aanwezig.

Een deel van het antwoord lijkt te liggen in het regelmatig beoefenen van die instrumenten die we voorhanden hebben. In periodes dat ik regelmatig oefen (bijvoorbeeld dansen of mediteren), wordt mijn bewustzijn van deze verbinding steeds meer vanzelfsprekend. De weg loopt via het lichaam en niet via de geest.

Ik ben me bewust van begeleiding en vreugde, zowel op mijn levenspad als bij het helpen van anderen om hun levenspad te bewandelen. Maar ik heb nog veel te leren. In deze blog onderzoek ik daarom in plaats van antwoorden geven. Ik ben benieuwd of jij, mijn lezer, iets van dit concept van verbonden zijn begrijpt. Voel jij je verbonden met iets dat groter is dan jijzelf, iets dat voorbij gaat aan dat instrumentele die wij leren? En, zo ja, hoe beleef je dit?

Beelden voor bij deze blog