Down to earth

Last Monday, the weather turned beautiful. I bought some fresh potting soil and spent several hours repotting herbs. Such a calming thing to do! I basked in the feeling of the soil in my hands, the scent of the herbs, and the warmth of the sun. My plants received new soil and my restless spirit came back down to earth.

Balancing oneself this way is referred to as ‘grounding’. My clients often say they don’t understand how to do this. As if it is some mysterious process that only comes after hard practice. Not at all; it’s really quite simple. Every time you pay more attention to what your hands and feet are doing than to what is going on in your head, you are grounding. For instance: a walk in nature, gardening, or doing chores around the house. You let go of stressful thoughts and feelings and relax your mind.

In Chinese philosophy and health care, the principle of yin and yang plays a central role. Yang energy moves outward and upward. The warmth of the sun is associated with yang. Yin energy moves inward and downward. For instance, the cool earthy soil under our feet. A tree shows both these principles: its roots grow down into the earth and its crown opens up to the warm sun.



There is an easy Tai Chi exercise called Standing Like a Tree. Stand with your feet at shoulder width. Your posture is straight but relaxed. Feel your feet on the ground and imagine them, like tree-roots, growing down into the earth. Imagine the crown of your head opening up to the sun like the crown of a tree. Your body is like the tree-trunk with its branches, solid and at the same time flexible. Thoughts and events come and go but the tree, that is you, remains standing.

You don’t need to do this exercise for long, just a minute is sometimes enough to calm your mind.

This is a very good way to ground yourself. However, don’t forget that simple, practical activities are just as effective. What do you do to come back down to earth?

Images to accompany this blog on Pinterest

Voeten in de aarde

Afgelopen maandag was het ineens prachtig weer. Ik heb verse potgrond gekocht en ben een paar uur lang bezig geweest met het verpotten van kruidenplantjes. Ik werd helemaal rustig van het voelen van de aarde met mijn handen in combinatie met de geur van kruiden en de warmte van de zon. Mijn plantjes kregen nieuwe grond en ik kwam in balans.

Het verkrijgen van deze balans wordt ook wel ‘gronden’ genoemd. Mijn klanten zeggen vaak dat ze niet goed weten hoe ze dat moeten doen. Alsof het een of ander mysterieus proces is dat veel oefening vraagt. Dat is het niet. Het is eigenlijk heel simpel. Als je meer aandacht besteedt aan waar je handen en voeten mee bezig zijn dan wat er in je hoofd rondspookt, ben je al aan het gronden. Een wandeling in de natuur maken bijvoorbeeld, werken in de tuin of klusjes in huis doen hebben dat effect. Je laat stressvolle gedachten en gevoelens los en brengt je geest tot rust.

In de Chinese filosofie en gezondheidsleer staan de begrippen yin en yang centraal. De yang energie richt zich naar buiten en naar boven. Het wordt geassocieerd met de warme zon. Yin energie is naar binnen en naar beneden gericht. Denk aan de koele aarde. Een boom heeft beide principes in zich: zijn wortels richten zich naar beneden, de koele aarde in, en zijn kruin is naar boven gericht, geopend naar de warme zon.



Tai Chi kent een eenvoudige oefening die Staan als een boom heet. Ga staan met je voeten op schouderbreedte. Sta recht maar ontspannen. Voel je voeten op de grond en visualiseer hoe ze, net als een boom, in de grond geworteld zijn. Voel hoe je kruin openstaat, net als de kruin van een boom. Je lichaam is als de stam met zijn takken, stevig en flexibel tegelijk. Gedachten en gebeurtenissen komen en gaan maar de boom, jij dus!, blijft staan.

Je hoeft deze oefening niet lang te doen, een minuutje is soms al genoeg om tot rust te komen.

Dit is een goede oefening om te gronden. Maar vergeet niet dat simpele, praktische bezigheden net zo effectief zijn. Wat doe jij om weer met je voeten in de aarde te komen?

Beelden voor bij deze blog op Pinterest

Coming home

I love traveling and this spring I did a lot of it. I love soaking up new experiences and images. But, at one point, I returned home, looked around me, and thought: how wonderful to be home. I want to stay here now.

This is also true for my inner journey. I remain hungry for new insights, new wisdom, and new possibilities to live life fully. And this is a good thing. It’s a natural process, to want to grow and not stagnate. But the paradox is that the real destination of all our travels is to come home. Come home to whom we truly are. Coming home means laying aside the masks we wear and letting go all the stories we tell ourselves about who we should be.

This brings us to an even bigger paradox: We already are home. Who we are now, is exactly who we should be. This has also been the message of the great spiritual leaders through the centuries. Eckhart Tolle voices it clearly in his book The Power of Now. The secret is: we already are home, we never left.

Is this a difficult concept? Do you have trouble accepting it? This is a truth you can only know with your heart, it doesn’t work to try and reason it out. Take a look at yourself in the mirror and say to yourself, “I love you just the way you are. You are perfectly good.” Watch your own eyes as you say this, they will immediately reflect your reaction. Can you feel the truth of your words? Remind yourself, as often as you can, that life is here to be lived, one moment at a time. Just by sitting out in the garden, feeling the sun’s warmth on your face, and listening to the birdsong.

To me, the following excerpt from the poem Santiago by my favorite poet, David Whyte, says it so eloquently:

…so that one day you realized that what you wanted
had already happened long ago and in the dwelling place
in which you had lived before you began,
and that every step along the way, you had carried
the heart and the mind and the promise,
that first set you off and then drew you on, and that you were more marvelous in your simple wish to find a way
than the gilded roofs of any destination you could reach




Let yourself be inspired by the images in my Pinterest album and please share your experiences with us!

Thuiskomen

Ik was de afgelopen maanden veel op reis. Ik houd van reizen, ik vind het heerlijk om nieuwe ervaringen op te doen en nieuwe beelden en indrukken te verwerven. Maar toen ik na de zoveelste reis thuis kwam, keek ik om mij heen en dacht: nu wil ik gewoon thuis zijn. Wat is het hier mooi!

De innerlijke reis blijft ook trekken. Ik blijf hongerig naar nieuwe inzichten, nieuwe wijsheden en nieuwe mogelijkheden om het maximale uit mezelf te halen. Dat is goed. Het is gezond om je steeds verder te willen ontwikkelen, om niet tot stilstand te komen. Maar de paradox is dat de uiteindelijke bestemming van al onze reizen het thuiskomen is. Thuiskomen in ons zelf, in wie we in essentie zijn. Thuiskomen betekent alle maskers die wij ons leven lang dragen, afleggen. Alle verhalen die we onszelf vertellen over wie we zouden moeten zijn, laten stilvallen.

Hiermee komen wij bij een nog grotere paradox: we zijn al thuis. Wie we op dit moment zijn, is precies wie we moeten zijn. Dit is ook de boodschap van de grote spirituele leraren door de eeuwen heen. Eckhart Tolle verwoordt het op een heldere manier in zijn boek De Kracht van het Nu. Het geheim is: we zijn al thuis, we zijn nooit weggeweest.

Vind je dit een lastige boodschap? Heb je moeite om dit te aanvaarden? Het is een waarheid die je alleen met je hart kunt 'weten'. Beredeneren vanuit je hoofd is onmogelijk. Kijk eens in de spiegel en zeg hardop tegen jezelf: “Ik hou van je zoals je nu bent. Je bent helemaal goed.” Let hierbij goed op je ogen, die laten je onmiddellijk zien wat jouw reactie hierop is. Kun jij de waarheid voelen?. Herinner jezelf er regelmatig aan dat het leven er is om - van moment tot moment - geleefd te worden. Gewoon door in de tuin te gaan zitten, de zon op je gezicht voelen en te luisteren naar het gezang van de vogeltjes.

Voor mij is dit prachtig beeldend verwoord in het gedicht Santiago van mijn favoriete dichter David Whyte:

…so that one day you realized that what you wanted
had already happened long ago and in the dwelling place
in which you had lived before you began,
and that every step along the way, you had carried
the heart and the mind and the promise,
that first set you off and then drew you on, and that you were more marvelous in your simple wish to find a way
than the gilded roofs of any destination you could reach




Laat je ook inspireren door de beelden in mijn Pinterest album en deel je ervaringen met ons!

(On)Zichtbaar

Het is nu vier weken geleden dat Lizzy de Wilde mij begon te coachen met het schrijven van deze blog. Vier weken waarin ik veel heb geleerd. Vooral over mijn eigen weerstand tegen het promoten van mijn blog. Elke dag opnieuw, het liefst meerdere keren per dag, met een Tweet, een Facebook bericht en een LinkedIn bericht verkondigen: Lees mijn blog, het is echt de moeite waard! Ik vind mijn blog ook echt de moeite waard! Ik word blij van de stukjes die ik schrijf, ik krijg enthousiaste feedback van mijn lezers en het aantal lezers groeit. Waarom dan mijn terughoudendheid?

De vraag stellen is hem ook beantwoorden. Zichtbaar worden, op de voorgrond treden, roept weerstand bij me op. Onzichtbaar blijven was een strategie uit mijn jeugd die ervoor zorgde dat ik me veilig voelde. Destijds hielp het me om niet overspoeld te worden door allerlei prikkels (zie mijn blogpost over Gevoelig). Ondertussen heb ik geleerd daarmee om te gaan en heb ik het niet meer nodig. Ik kan het loslaten.

Sinds kort heb ik zangles. Ik leer om uit volle borst en met veel gevoel te zingen. Dat voelt zo goed! En tegelijkertijd komt diezelfde terughoudendheid om de hoek kijken. Mag ik echt zo hard zingen? Ben ik wel goed genoeg om dat zomaar te mogen doen? Anouk wel... maar zij is zangeres!



Ik weet dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Ik vermoed dat velen van jullie dit herkennen! Mijn manier om hiermee om te gaan is om een ’goede vader’ te zijn voor het aarzelende kind in mij. Ik mág aarzelen, ik mág mijn grote teen in het water steken om te voelen of het echt te koud is. En als het te koud voor mij is, hoef ik niet verder te gaan. Maar als het enigszins kan, moet ik de sprong in het koude water wagen. Mijn ‘innerlijke vader’ geeft mij dan dat zachte duwtje in mijn rug dat ik nodig heb. Ik weet dat hij dat met liefde en respect doet. Ik ben goed genoeg. Ik mag erop vertrouwen dat het goed komt.

Hoe ga jij om met je eigen terughoudendheid? In welke situaties kom jij dit tegen? Deel het met ons in de ruimte hieronder!

Link naar mijn Pinterest bord over (On)Zichtbaarheid. Wil je beelden toevoegen? Stuur mij je emailadres en ik zal je toegang tot de bord geven.

(In)Visible

Four weeks ago, Lizzy de Wilde started coaching me on writing this blog. It has been an interesting path. I have learned a lot, especially about my own resistance to exposure. I found myself enjoying the writing, but reluctant to promote the blog. To post a Tweet, a message to Facebook, and a message to LinkedIn daily: Read my blog, it is really interesting! My blog is very interesting! I enjoy reading my own posts. I get enthusiastic feedback from readers and my audience is growing. So where does this reluctance come from?

To ask the question is to answer it. I have an awkward relationship with visibility, with putting myself on stage. One of my survival strategies as a highly sensitive child, was to remain as invisible as possible. It helped me to keep from feeling overwhelmed. I no longer need this strategy, I can shed it now.

I have started taking voice lessons. One of the things I learn is to sing with volume and expression. This is so much fun! At the same time, I find myself fighting the same reticence. May I really sing that loud? Am I good enough to make myself heard?

I know that I am not alone in this. I suspect a lot of you are nodding your heads in recognition. My way of dealing with this is to be a ‘good father’ to my hesitant inner-child. Yes, I may hesitate. I may stick my big toe in the water to see if it is really too cold for me. If it is, I may back down. However, if it is doable, my ‘inner father’ will give me that gentle shove that I need. I know that he will do this with love and respect. I am good enough to get out there on that stage and make myself heard.

When do you run into your own reticence? How do you deal with it? Please share your experiences with us in the space below for comments!



Link to my Pinterest moodboard on (in)visibility. If you have images you would like to add, please send me your email address and I will put you on the board's list.

Come to your senses

Last week a client told me that he feels very discouraged about the circumstances surrounding his life at the moment. This robs him of his energy and makes him feel trapped. There isn’t much we can do about the circumstances – sometimes you can’t change the facts. So we looked for a way to give him back his energy and sense of freedom. How to help him let go of the worries?

I suggested he try a very simple practice at home, based on mindfulness by Jon Kabat-Zinn, to bring the awareness back to the here-and-now.

It’s quite simple and doesn’t take much time. Try it yourself!

Exercise:
We experience the world through at least five senses: hearing, smell, taste, touch, and sight.
- Choose 1 sense
- Several times a day, stop for a moment and be aware of what you are experiencing through that sense.

You can use the following questions to support this awareness:
Hearing: How many sounds can you hear? What do you hear from close by? What do you hear from far away? Do sounds have a color? A shape?
Smell: What do you smell? Which smells do you like? Which ones do you dislike? Do you have certain associations with certain smells? How does it feel to smell things?
Taste: Where on your tongue do you experience sweet, sour, bitter, spicy, and salty? Which of these five tastes do you like? Which do you dislike? What do you taste when there is nothing in your mouth?
Touch: Touch as many things as you can. Is it warm or cold? Hard or soft? Rough or smooth? Does it feel different if you touch it with another part of your body, for instance your cheek or foot? If you close your eyes, do you experience a color?
Sight: Try to look at things without knowing what they are, without their context. Make a circle with your hands and look through the circle. What shapes, colors, and lines do you see?

- If you want, you can take brief notes of your findings.
- Do this for 2-3 days.
- Then continue with another sense.
- Repeat the exercise until you have done all five senses.

I saw the client again yesterday. He told me that he was much calmer and slept better. He also found the exercise enjoyable.

How about you? What are the benefits for you, does it help you to let go of the worries? I would love to hear about your experiences!

Zin in zintuigen

Vorige week vertelde een cliënt mij dat hij moedeloos wordt van alle dingen die in zijn leven plaatsvinden waar hij geen grip op heeft. Aangezien er niet veel te doen valt aan omstandigheden – feiten kun je immers niet veranderen - gingen we op zoek naar een manier waarop hij zijn energie weer terug zou krijgen. Hoe zou hij uit de ‘piekerstand’ kunnen komen?

Ik stelde hem voor om thuis een eenvoudige oefening te doen, gebaseerd op mindfulness van Jon Kabat-Zinn, om weer in het hier-en-nu te komen.

Het is heel eenvoudig en kost weinig tijd. Probeer het ook eens!

Oefening:
Wij nemen de wereld waar via minstens vijf zintuigen: horen, ruiken, proeven, tastzin en zien.
- Kies 1 zintuig
- Sta op meerdere momenten van de dag even stil bij je waarnemingen met dat zintuig.

Onderstaande vragen kunnen je helpen om bewust waar te nemen:
Horen: Hoeveel geluiden hoor je? Wat hoor je van dichtbij? Wat hoor je van ver weg? Hebben geluiden kleuren? Vormen?
Ruiken: Wat ruik je allemaal? Wat ruikt prettig, wat ruikt onprettig? Krijg je meteen associaties met een geur? Hoe is het om dingen te kunnen ruiken?
Proeven: Waar op je tong kun je de sensatie van zoet, zuur, bitter, scherp of zout waarnemen? Welke van deze vijf smaken vind je aangenaam en welke niet? Wat proef je als je niets in je mond hebt?
Tastzin: Raak zoveel mogelijke dingen aan. Is iets warm of koud? Hard of zacht? Ruw of glad? Voelt het anders aan als je het met een ander deel van je lichaam aanraakt, je wang of je voet bijvoorbeeld? Als je je ogen dichtdoet, ervaar je dan een kleur?
Zien: Probeer naar de dingen te kijken zonder te weten wat het is, zonder de context. Maak een cirkel van je handen en kijk erdoor. Welke vormen, lijnen en kleuren zie je?

- Als je wilt, kun je korte aantekeningen maken van je ervaringen.
- Doe dit gedurende 2-3 dagen.
- Ga daarna verder met het volgende zintuig.
- Herhaal de stappen tot je alle zintuigen gehad hebt

Gisteren zag ik mijn cliënt weer. Hij vertelde dat hij veel rustiger is geworden en beter slaapt. Hij vond de oefening bovendien leuk om te doen.

En als jij het probeert? Wat brengt deze oefening jou? Helpt het jou om uit de ‘piekerstand’ te komen? Ik ben nieuwsgierig naar je antwoord!

Cleanup

Outdoors, the beautiful spring weather is calling to me. But I'm up in the attic, in the middle of a big cleanup project. I open box after box and decide what I really want to save and what can go. Most of these boxes immediately disappeared into the attic when I moved here twelve years ago. So now, my entire life is scrolling before my eyes. And I am amazed at how easily I can let go of some things but cling on to others.

This is not a fun chore. The attic is full of dark cobwebby corners. Slowly but surely, I clean these out, let in light and space. I’m reminded of the dark corners of the soul, those places we would rather not go, memories we would rather not experience. Like the box of old love-letters, painful memories, that I find and would rather not read. These hidden aspects of our personalities that Carl Jung called the Shadow.

Often this is a character trait that you developed at an early age, to protect you from something you were too vulnerable to bear. It served you then but may no longer serve you now. It may now even be a hindrance to you.

And so, although we would prefer not to go there, as I prefer not to go up into my attic, occasionally it is important to open up those dark corners and explore what is there. By opening the doors and windows of the soul, shedding light on the shadow, you can get rid of what no longer serves you or makes you happy. Make room for the new.

When you feel that it is time to confront something from your shadow-side, imagine him sitting in front of you in a chair. Thank him for how well he has served you in the past. Explain to him that you are now capable of taking care of yourself. Explain exactly how you will take better care of yourself. Thank him again and gently take leave of him… And my old letters? I will read them one more time, looking for the young woman I was then and what I have learned from life since. After that, I will burn the letters, lovingly, one by one.



Would you like to know more about Jung’s Shadow? This interview with Debbie Ford is long (23 minutes) but very clear and thorough.

Opruiming

Terwijl buiten het mooie lenteweer lonkt, ben ik bezig met het opruimen van de zolder. De ene doos na de ander neem ik onder handen. Wat wil ik nog bewaren? Wat mag weg? De meeste dozen gingen twaalf jaar geleden, toen ik hier kwam wonen, meteen naar zolder. Mijn leven trekt aan mijn ogen voorbij. Ik verbaas me erover hoe makkelijk ik sommige dingen los kan laten en andere dingen totaal niet.

Het is geen leuk werk, de zolder zit vol donkere hoeken met spinrag. Maar stukje bij beetje ontstaat er licht en ruimte. Onwillekeurig moet ik denken aan alle donkere hoekjes van onze geest, daar waar we herinneringen hebben weggestopt die we liever niet meer willen ervaren. Net zoals ik de oude - soms pijnlijke - liefdesbrieven uit die ene doos ook liever niet wil zien.

Deze minder leuke aspecten van ons persoonlijkheid werden door Carl Jung onze Schaduw genoemd (“het verborgen ware zelf”). Onze schaduw maakt deel uit van wie we zijn, ook al willen we dat niet altijd zien. Het gaat vaak om iets dat een functie had, bijvoorbeeld om ons te beschermen toen we klein waren. Maar op een gegeven moment dient het je niet meer en kun je er zelfs last van hebben. Je kunt de deur naar de zolder (of kelder) stijf dichthouden en doen alsof het allemaal niet bestaat. Maar er komt een moment waarop je eraan toe bent om de donkere hoeken en het spinrag onder ogen te zien, alles te onderzoeken en te bepalen wat je wilt bewaren. Dat wat jou niet meer dient of blij maakt kan weg. Daarmee maak je meteen ruimte voor iets nieuws.

Voel je dat het tijd is om een schaduwkant van jezelf onder ogen te zien? Zet hem in een denkbeeldige stoel tegenover je. Bedank hem voor de goede diensten die hij je bewezen heeft. Leg hem uit dat je nu volwassen bent en heel goed voor jezelf kunt zorgen. Bedank hem nogmaals en neem afscheid.

En de oude brieven die ik vond? Ik lees ze nog een keer, op zoek naar de jonge vrouw die ik was en wat ik geleerd heb over het leven. Daarna verbrand ik ze liefdevol, één voor één.



Wil je nog meer weten over de schaduw van Jung? Dit interview met Debbie Ford is vrij lang (23 minuten) maar geeft heldere, uitgebreide informatie.