Desire

“Desire and longing shapes the identity as it moves along, refusing to choose between what is looked for on the outside and what might be found on the inside.” David Whyte

I found this quote in a mini-essay on the difference between Ambition and Desire. It fit totally to the situation that I described in my last blog. The project that I was committed to was changing, taking on a different shape than the shape of my ambitions. When we met as a team, to discuss the situation, we realized that it still answered to each of our deepest longings – to share our work and find synergy in working together. And so we let the original ambition go and just went with the desire, exploring what shows up. And the adventure that we have embarked on now is far more alluring and exciting than the original ambition.

The word desire popped up in another conversation, when a friend commented that giving in to desire was something to be controlled. Like a wildfire that needs to be tamed. And, even though I was aware that he used the word differently, I do wonder if this type of desire isn’t also a signal that should be taken seriously. There is always a reason to desire something or someone. And the reason just may be important.

For instance, you have a very strong desire to eat chocolate ice cream. And you also feel you need to watch your waistline. Is it possible that this craving is a way of covering up the real issue, that you are feeling unhappy about yourself? Suddenly the real issue is finding out how to be happier with yourself instead of doing your best not to give in to that craving for ice cream.

It is possible that giving in to some forms of desire could lead a person down a destructive path. My sense is that this is only true if that person is already bound to that path. Someone with an intense desire to hurt people is a dangerous person. Putting the lid on that desire will only work temporarily. And when the lid does pop off, the desire may have gone demonic. We have seen tragic instances of that in recent years.

True, deep desire in a healthy psyche is like a lighthouse, beckoning and warning us for things we must see in order to grow and develop. Trying to control desire would be just as unwise as extinguishing the beacon of that lighthouse.

How do you listen to your deepest desire?

Images to accompany this blog

Verlangen

“Desire and longing shapes the identity as it moves along, refusing to choose between what is looked for on the outside and what might be found on the inside.” David Whyte

Ik vond dit citaat in een stuk over het verschil tussen Ambitie en Verlangen. Het paste precies op de situatie die ik beschreef in mijn vorige blog. Het project waaraan ik me heb gecommitteerd neemt een andere vorm aan dan de vorm van mijn ambities. Toen wij bij elkaar kwamen als team, om dit te bespreken, ontdekten we allemaal dat het nog steeds beantwoordt aan ieder van onze diepe verlangens – om ons werk te delen en synergie te zoeken in samenwerking. We lieten de oorspronkelijke ambitie los en focusten op het verlangen. En geleidelijk ontstond iets nieuws, iets veel spannender en mooier dan de oorspronkelijke ambitie.

Het woord verlangen, kwam ook boven tijdens een gesprek met een vriend. Hij liet vallen dat verlangen iets is dat gecontroleerd moet worden, waaraan je je beter niet kan toegeven. Als een uitslaande brand dat bedwongen moet worden. Ik was me ervan bewust dat hij het woord gebruikte vanuit een andere invalshoek. Maar is dit verlangen niet ook een signaal dat serieus moet worden genomen? Er is altijd een onderliggende reden, de bron van dit verlangen. Dit zou best eens belangrijk kunnen zijn.

Stel, je verlangt heel erg naar een chocolade ijsje. En je vindt van jezelf dat je een paar kilo’s lichter mag worden. Is het niet mogelijk dat dit verlangen een manier is om weg te lopen van het feit dat je niet blij bent met jezelf? Ineens gaat het niet meer over of je wel of niet dat ijsje mag, maar over hoe je gelukkiger met jezelf zou kunnen worden.

Het is best mogelijk dat, voor sommige mensen, toegeven aan een verlangen een stap is op een destructieve pad. Ik geloof dat dit alleen zo is, als die persoon toch al op dat pad zit. Iemand met een intense verlangen om andere mensen pijn te doen is gevaarlijk. Dat verlangen onderdrukken kan alleen tijdelijk werken. En als de deksel ineens eraf vliegt, heeft het verlangen ondertussen demonische vormen aangenomen. We hebben de afgelopen jaren hiervan tragische voorbeelden meegemaakt.

Echte, diepe verlangen in een gezonde psyche is als een vuurtoren. Het wenkt ons en waarschuwt ons voor de dingen die we moeten zien, zodat wij kunnen groeien en ontwikkelen. Dit verlangen onderdrukken zou net zo onverstandig zijn als de baken van het vuurtoren doven.

Hoe luister jij naar jouw diepste verlangen?

Beelden voor bij deze blog

Trust

I have written about trust before. But this fall, the theme keeps appearing in my own life. Which is a good reason to take it a little further and deeper.

Early this year, I had an idea that would enable me to combine my counseling practice with initiatives that other people were developing. The idea felt right, the people I approached were enthusiastic, and a project was born. As an experienced project manager, I led the project carefully from one step to the next. Project management is about inspiration and collaboration. But it is also about control.

As time passed, events started calling my attention to the fact that the project might turn into something totally different, something I hadn’t foreseen. My first reaction was to panic. At the same time, however, I felt that there was an important lesson to learn here. That which is emerging just may turn out to be better and more valuable than my original idea.

But then, I will have to let go of all control. I will have to trust in our collaboration. But what’s even more important, I will have to trust that life gives me exactly what I need. And this is very difficult. I don’t think I’m the only person who holds on to what I have, what I can control, out of fear.

We do this in relationships as well. We hold on to people out of fear of losing them and ending up alone. Even though, if we can let go and trust, the relationship will be probably able to thrive and grow. And if it can’t, then maybe you should ask yourself what is worse, the relationship or being alone.

Can we trust that the collaboration, our relationships, our friendships can thrive without control and fear? I learn increasingly to do so. And you?

Images to accompany this blog

Vertrouwen

Ik heb eerder geschreven over vertrouwen. Maar dit najaar komt het thema in mijn eigen leven steeds boven drijven. Een mooi aanleiding om het een verdere verdieping te geven.

Begin dit jaar kreeg ik een idee dat mij in staat zou stellen om mijn praktijk verder uit te bouwen in samenwerking met anderen. Het idee voelde precies goed, de mensen die ik benaderde waren enthousiast en een project werd geboren. Als ervaren projectmanager, leidde ik het project zorgvuldig van de ene stap naar de ander. En projectmanagement gaat weliswaar over inspiratie en samenwerking, maar ook over controle.

In de loop van de maanden begonnen de gebeurtenissen mij op iets anders te wijzen. Het project zou misschien niet de vorm aannemen dat ik voor ogen had. Het zou misschien heel iets anders worden. Mijn aanvankelijke reactie was dat van paniek. Tegelijkertijd voelde ik dat hier een belangrijke les in verscholen zit. Dat wat hier ontstaat, zou best eens beter en waardevoller zijn dan wat ik had bedacht.

Maar dan moet ik alle controle loslaten en vertrouwen. Vertrouwen in de samenwerking maar, nog belangrijker, vertrouwen dat het leven mij geeft wat ik nodig heb. En dit is best moeilijk. Ik denk dat ik niet de enige ben die zich vastklampt aan wat zij heeft, wat gecontroleerd kan worden, uit angst.

We doen het in relaties ook, ons vastklampen aan mensen uit angst dat we alleen komen te staan. Terwijl, als we loslaten en vertrouwen, de relatie juist in staat is om te groeien en verdiepen. En als de relatie dat niet kan, dan rijst de vraag wat beter voor je is, in de relatie blijven of alleen staan.

Kunnen wij erop vertrouwen dat de goede samenwerking, de goede relaties, zich juist gedijen zonder controle, beheersing, of angst? Ik leer het steeds meer. En jij?

Beelden voor bij deze blog

Laughter

A very dear friend of mine has the gift of making me laugh when I’m feeling upset. Not by not taking me seriously. He does, he first dives in and resonates with my emotion, showing me his understanding of it, holding space for me while I express it. And then, gradually, he brings in soft, gentle silliness… the clown who offers me his bunny slippers as comfort. And I start giggling, taken out of myself and into the world. The world that always carries joy in it, no matter what private sorrow is breaking our hearts.

And this, I think, is the function of laughter. To allow us to touch the joy, no matter how briefly, as a reminder that the world - life, the universe - is full of joy. Even the very darkest parts of it, even those are filled with dark, sparkling joy.

In Buddhism, laughter is said to be one of the strongest medicines against negative thoughts. You cannot cling to the past or future and laugh at the same time. It keeps you in the moment.

Laughter, like hugging, produces the right kind of hormones in our bodies to counterbalance the effects of stress and sorrow.

But laughter that is used as a mask, to try and block our negative feelings, will only increase the stress. You can feel the difference. Laughter from tension can feel helpless, not being able to stop laughing, maybe even turning to tears. After the laughter subsides, the tension will still be there, under the mask.

Real laughter will give you a sense of release, of being able to let go. It may also turn into tears, when the ‘letting go’ becomes powerful. Like water streaming over a dam. You may feel relieved or grateful. Whatever was giving you pain or sorrow, will have retreated to a place that no longer affects you as strongly as it did. Yes, it will still be there. But you can observe it without it overwhelming you.

When was the last time laughter healed you?

Images to accompany this blog

p.s. I will be traveling for the next week or two and have found that not to be the best time to try and work on the blog. So be patient, I will get back to it!

Lachen

Een goede vriend kan mij altijd aan het lachen maken als ik in de grip van hevige emoties zit. Niet omdat hij mij niet serieus neemt, integendeel. Hij stelt zich helemaal open voor mijn gevoel, luistert met zijn hart en laat merken dat hij mij hoort en begrijpt. En dan, geleidelijk aan, begint hij lieve, grappige gebaren te maken. Als een clown, die mij wil troosten met konijn-pantoffeltjes. En ik begin te giechelen. Mijn aandacht is niet meer naar binnen gericht, naar mijn privé pijn of verdriet. Ik sta weer in de wereld. De wereld die altijd vol vreugde zit, ook al breekt ons hart.

En dit is, volgens mij, de echte waarde van gelach. Het stelt ons in staat om, al is het maar heel even, met die vreugde in aanraking te komen. Als herinnering dat de wereld, het leven, het universum – een vreugdevol plek is. Zelfs de donkerste hoeken ervan zitten vol fonkelende vreugde.

Het Boeddhisme zegt dat lachen een van de sterkste medicijnen is tegen negatieve gedachten. Als je lacht, kun je je niet vastklampen aan het verleden of toekomst. Je kunt alleen in het hier-en-nu lachen.

Net als knuffelen, produceert lachen belangrijke hormonen in ons lichaam die de effecten van stress en verdriet tegengaan.

Maar lachen kan ook dienen als masker, om negatieve emoties te blokkeren, te negeren. En dan zal de stress alleen maar toenemen. Je kunt het verschil voelen. Lachen vanuit spanning kan hulpeloos voelen. Je kunt misschien niet ophouden, je kunt er buikpijn van krijgen, er kunnen zelfs tranen over je wangen lopen. Maar als het gelach wegebt, is de spanning nog steeds aanwezig.

Echt lachen voelt als loslaten, los komen van iets. Er kunnen, als het loslaten intens is, ook tranen komen. Zoals een dam die doorbreekt als het water te hoog rijst. Je voelt je na afloop misschien opgelucht, misschien dankbaar. Dat wat je pijn of verdriet deed, staat meer op afstand van je… Nog wel aanwezig maar je kunt ernaar kijken, zonder ermee overweldigd te worden.

Wanneer was de laatste keer dat jij genezend lachen hebt ervaren?

Beelden voor bij deze blog

p.s. De komende week of twee ben ik op reis. Het lukt me niet goed om dan aan mijn blog te werken. Heb geduld, daarna zal ik weer aan de slag gaan!